Diana Zandbergen: ‘We zijn beter in pleisters plakken dan in het voorkomen van wonden’

Met meer dan 25 jaar ervaring in de financiële branche, is Diana Zandbergen zeker een zwaargewicht te noemen. Ze heeft altijd gestaan voor authentiek leiderschap en helpt ondernemers en organisaties vanuit hun bedoeling hun weg te vinden. Daarnaast is ze voorzitter van Women in Financial Services, een netwerkorganisaties voor alle professionals die geloven in een betere balans tussen feminiene en masculine waarden. Ewald Bary spreekt haar over verandering en verbinding in een wereld die op z’n kop lijkt te staan.

Wat heeft de afgelopen tijd met jou gedaan?

‘Heel veel, zowel in positieve als negatieve zin. Ik heb bijvoorbeeld weer eens naar de basis gekeken, nagedacht over wat belangrijk voor mij is. Dat is volgens mij ook voor veel andere mensen een zoektocht geweest: hoe ga je om met die verandering en hoe maak je daar een nieuwe werkelijkheid van? Ik vind het mooi om te zien dat zowel bij mij als bij anderen het aanpassingsvermogen snel meebeweegt, ondanks het feit dat de aanleiding daarvoor toch redelijk heftig was.’

Wat viel je nog meer op?

‘Als we het hebben over verandering an sich – iets wat ik vanuit mijn rollen best vaak van dichtbij heb mogen meemaken – dan zie je dat als de urgentie heel hoog wordt, het direct iets met mensen doet en dat heel veel mensen in staat zijn om met de verandering om te gaan. Dat gaat met vallen en opstaan, maar tegelijkertijd is dat vermogen zeker iets wat we in ons hebben. Afgelopen periode heeft heel duidelijk laten zien dat als de noodzaak hoog is, we tot veel in staat zijn. Je ziet dat veel mensen zijn gaan nadenken over wat wel kan, en dat vind ik mooi om te zien. Hoe anders was dit bij de trends die op ons pad kwamen. Bijvoorbeeld de digitalisering. Voorheen dachten we dat het in onze dienstverlening niet haalbaar was.’

Dus zodra we urgentie ervaren, dan veranderen we. Maar is het niet zo dat we geen keuze hadden?

‘Ik denk dat het een combinatie is van verschillende dingen. We zijn als Nederlanders erg calvinistisch ingesteld. We willen altijd een eigen keuze hebben, maar we werden de afgelopen tijd ook beperkt in de keuzes die we konden maken. Je ziet dat mensen op zoek gaan naar keuzes die wel konden binnen dat beperkte veld. Is het dan zo dat we dit opgelegd kregen? Ja, dat is misschien zo, maar als we kijken naar een gemiddeld mensenleven, dan gaat men ook pas veranderen op het moment dat er iets ergs gebeurt. Vooruitkijken en duurzaam preventief handelen, dat zit niet in onze aard, en er is altijd wel een vangnet. Ik ben er van overtuigd dat we daar meer zelf in kunnen doen, door er in eerste instantie meer over na te denken.’

We hebben het over ‘het nieuwe normaal’. Wat gaat er voor ons als mensheid anders worden?

‘Als we de waarde niet inzien van wat het ons op de lange termijn kan brengen, dan denk ik niet dat er een nieuw normaal komt. Bijvoorbeeld het thuiswerken, dat was volgens veel mensen toch wel weer praktisch en fijn. Het breekt met bepaalde kaders. Maar is dat dan normaal, of abnormaal? Ik geloof persoonlijk niet dat we zo geholpen zijn met het volledig thuiswerken, omdat we de verbinding met mensen verliezen. Mensen zijn echt groepsdieren. Maar de rol van het kantoor en het samenzijn zal zeker anders worden.’

Wat heeft dat voor de maatschappelijke bewustwording gedaan?

‘Ik ben van mening dat we pleisters geplakt hebben. We hebben korte-termijn-oplossingen gezocht. De afgelopen tijd heeft ons met name laten zien dat er een aantal systemen onder druk staat. Kijk naar de politiek, de zorg, de handhaving, het onderwijssysteem. Het klopt van geen kanten. Een nieuw kabinet gaat de problemen niet oplossen, zolang we pleisters blijven plakken en er niemand opstaat met lef. We zijn nog steeds niet bezig met het aanpakken van de kern van de problemen.’

Wat heeft de afgelopen anderhalf jaar gebracht voor de financiële dienstverlening?

‘Het valt me op dat de hele huizenmarkt op z’n kop staat. Dit komt doordat de rente zo laag blijft, onder andere vanwege corona. De druk op de markt is hierdoor groter geworden. Daarnaast denk ik dat er meer leegstand van kantoren gaat komen vanwege de transitie naar meer thuiswerken. Het herinrichten van deze panden voor specifieke doelgroepen zou een oplossing kunnen zijn voor het woningtekort. Maar ik zie daar eigenlijk nauwelijks iets mee gebeuren. Ik zie een markt die op spanning staat en blijft, en dan zoeken we de oplossing in het aanpakken van huisjesmelkers? Is dat nou de kern?’

Waarom komt dat proces niet op gang?

‘Ons financiële systeem is gericht op groei en welvaart. Veel bedrijven hebben de afgelopen periode moeten overleven. Ze hebben vooral gekeken naar interne oplossingen, om zo het hoofd boven water te kunnen houden. Het aantal faillissementen is daardoor nog best laag. Die overlevingsdrang van ondernemers is met name geënt op de identiteit en de ego van de organisatie, maar het is eigenlijk een korte-termijn-oplossing. Het had meer waarde gehad als bedrijven hadden durven inzien dat niet iedereen dit ging overleven. Dat ze maatregelen hadden moeten nemen voor de langere termijn. Als we durven verder vooruit te kijken, kunnen we veel problemen oplossen.’

Welke rol kan de financiële dienstverlening daarin op zich nemen?

‘Het valt me op dat er binnen de sector nog een hele hoge mate is van masculiniteit. Dat is zeker goed, want het brengt power en daadkracht met zich mee. Tegelijkertijd is het niet in balans, want feminiene kracht richt zich bijvoorbeeld op de lange termijn. Masculiniteit en femininiteit hebben we allemaal in bepaalde mate in ons. Als we al onze eigenschappen en talenten omarmen kunnen we zonder ego’s verbinden. We kunnen dit samen oplossen, maar alleen als we elkaar respecteren. Dat zie ik nog te weinig gebeuren. Sterker nog, de coronacrisis heeft ons juist teruggebracht naar de masculiniteit. Grotere verschillen en ikke ikke ikke.’

Heeft corona het creëren van de verbinding beperkt of juist gestimuleerd?

‘Ik denk dat als we de juiste elementen eruit weten te halen, het tot meer verbinding kan leiden. Je ziet dat we met de klant in contact konden blijven en we samen de weg van de digitalisering hebben kunnen zoeken. Er liggen legio mogelijkheden voor ons klaar, maar het begint bij het in kaart brengen van wat er speelt in het leven. Daarover voeren we nog te weinig mooie gesprekken.’

Over Diana Zandbergen
Diana is geboren en getogen in Den Haag. Haar roots liggen zowel in Nederland als in Indonesië. Sinds eind jaren 90 werkt zij in de financiële dienstverlening, zowel bij verzekeringsmaatschappijen als banken op senior managementposities in marketing & sales en HR divisies. Haar kracht is het bedenken en meebouwen aan lange termijnstrategieën voor o.a. ondernemingen, waar lef en (systeem)veranderingen nodig zijn. Dit doet zij als consultant of als meewerkend interim executive met haar 7 stappen model Van Purpose naar Praktijk.

Diana zet zich in voor maatschappelijke initiatieven die bijdragen aan een duurzame inclusieve samenleving, zoals New Financial Forum en als voorzitter van Women in Financial Services (WIFS

Ze is getrouwd met haar soulmate en jeugdliefde Richard en samen hebben ze 3 prachtige zonen, Jay (24) en Dean & Glenn (20).

Over Lindenhaeghe On Tour
Lindenhaeghe on Tour is een initiatief van opleidingsinstituut Lindenhaeghe. Tijdens Lindenhaeghe On Tour gaat algemeen directeur Ewald Bary de weg op om kennis te verzamelen en inspiratie op te doen. Hij voert gesprekken met bekende en minder bekende branche- en vakgenoten over verschillende onderwerpen.